GPRS
Pakietowa transmisja danych GPRS szybko zdobyła sobie popularność wsród abonentów telefonii komórkowej. Dzięki szybkim transferom oraz innowacyjnemu sposobowi naliczania opłat GPRS może być nawet, w niektórych przypadkach, alternatywš dla połączeń w sieciach stancjonarnych.
General Packet Radio Service (GPRS) – sposób pakietowego przesyłania danych w sieciach GSM. Oferowana w praktyce prędkość transmisji rzędu 30-80 kb/s umożliwia korzystanie z Internetu lub z transmisji strumieniowej audio/wideo
EDGE
EDGE (skrót od ang. Enhanced Data rates for GSM Evolution) – technologia używana w sieciach GSM do przesyłania danych.Jest ona rozszerzeniem dla technologii GPRS (oprócz nazwy EDGE używa się też terminu EGPRS - Enhanced GPRS), poprawiony został w niej interfejs radiowy, dzięki czemu uzyskano około trzykrotne polepszenie przepływności (w większości obecnych systemów teoretycznie do 236.8 kbit/s) oraz możliwość dynamicznej zmiany szybkości nadawania pakietów w zależności od warunków transmisji.
HSDPA
HSDPA czyli High-Speed Downlink Packet Access, jest to nowy protokół telefonii komórkowej umożliwiający transmisję danych. Jest znany jako technologia 3.5G (G oznacza generację). Zasadniczo, standard zapewni prędkość pobierania dancyh na telefon komórkowy równoważą do ADSL (Asymmetric Digital Subscriber Line) które mamy często w domach, usuwając wszelkie ograniczenia dotyczące korzystania z telefonu komórkowe przez wolne łącze. Jest to następca technologii W-CDMA, lub Wideband Code Division Multiple Access znanego jako technologia 3G. HSDPA zwiększa szybkość transferu danych co najmniej pięć razy w stosunku do W-CDMA. HSDPA można osiągnąć teoretycznie transmisję danych z prędkością 8-10 Mb / s (megabitów na sekundę). Dzięi HSDPA przesyłane mogą być dowolne dane to największe korzyści odniosą aplikacje o wysokich wymaganiach transferu danych, w szczególności używające strumieniowene wideo i muzykę.HSDPA to ulepszona wersja W-CDMA przy użyciu różnych technik modulacji i kodowania. Tworzy nowy kanał w W-CDMA nazwie HS-DSCH lub High Speed Downlink. Ten kanał wykorzystuje się inaczej niż w przypadku innych kanałów i pozwala na pobieranie danych z większą prędkością. Ważne jest, aby pamiętać, że kanał jest używany tylko do pobierania danych. Oznacza to, że dane są przesyłane od źródła do telefonu. Nie jest możliwe, aby przesłać dane z telefonu do źródła przy użyciu HSDPA. Kanał jest dzielony między wszystkich użytkowników/aplikacje na telefoni, co pozwala wybrać sygnały radiowe, które mają być wykorzystywane najskuteczniej dla najszybszego pobierania.Powszechna dostępność HSDPA wymaga czesu i na dzień dzisiejszy nie została osiągnięta. Większość krajów nie posiada szerokiej sieci 3G na całym terytorium kraju. Wielu dostawców usług telefonii komórkowej pracuje intensywnie, żeby wdrożyć sieci 3G, które mogą być uaktualnione do 3.5G, gdy popyt na rynku na tego typu usługi pojawi się. Istnieją wcześniejsze wdrożeia tej usługi z prędkością znacznie niższa niż teoretycznie możliwa. Wczesne wdrożenia osiągają prędkość 1,8 Mb / s, a nowesze do 3.6Mbps.Długoterminowy sukces HSDPA jest niepewny, ponieważ nie jest ona jedyną technologią alternatywmą dla wysokich prędkości transmisji danych. Standardy takie jak CDMA2000 1xEV-DO i WiMax są potencjalnymi konkurentami w szybkiej transmisji danych. Ponieważ HSDPA jest rozszerzeniem W-CDMA, to jest mało prawdopodobne, aby odniesło sukces w miejscach, gdzie W-CDMA nie zostało spopularyzowane. W związku z tym ewentualny sukces HSDPA 3.5G jako standardu najpierw zależy od wprowadzenia W-CDMA 3G jako standardu. Browse
HSUPA
Skocz do: nawigacji, szukajHSUPA (High Speed Uplink Packet Access) – funkcjonalność sieci komórkowych budowanych w standardzie UMTS umożliwiająca przesyłanie danych z terminala do sieci z przepływnością 5,76 Mbit/s (jest to wartość maksymalna, opisana w specyfikacji 3GPP, tylko niektóre sieci, w których zaimplementowano tę technologię, umożliwiają taki transfer). Pierwsze usługi bazujące na tej technologii uruchomiono na początku 2007 roku. W lutym 2008 była ona dostępna w 28 sieciach (w 24 krajach)[1].HSUPA jest elementem ewolucji sieci komórkowych budowanych w standardzie UMTS. Specyfikacje 3GPP w rewizji R99 opisują interfejs radiowy WCDMA. W roku 2002 opublikowano specyfikacje w rewizji R5, które uwzględniały nowy sposób przesyłania danych z sieci do terminala (HSDPA), dzięki któremu znacznie ulepszono transfer i zoptymalizowano wykorzystanie zasobów radiowych. W 2004 roku 3GPP opublikował specyfikacje w rewizji R6, które opisały HSUPA jako technologię, która usprawnia przesyłanie danych z terminala do sieci. Obie funkcjonalności (HSDPA i HSUPA) bazują na zdefiniowanym wcześniej interfejsie WCDMA i są określane wspólnie jako HSPA (High Speed Packet Access).
HSPA
HSPA+, znany również jako Evolved High-Speed Packet Access to standard bezprzewodowej komunikacji szerokopasmowej określonych w sieci 3GPP Release 7. Technologia zapewnienie mobilny dostęp do internetu z szybkością dosyłową do 56 Mb/s oraz wysyłanie do 22 Mb/s. Jest to połączenie wykorzystywane obecnie przez operatorów komórkowych technologii mobilnego dostępu do internetu HSDPA (High Speed Download Packet Access, czyli szybka transmisja pakietowa do klienta) oraz HSUPA (High Speed Uplink Packet Access, czyli szybka transmisja pakietowa od klienta). HSPA+ = HSDPA + HSUPA. W przyszłości prędkość pobierania danych ma wzrosnąć do 168 Mbit/s przy użyciu wielu przekaźników.Zastosowanie nowej technologii umożliwiło:podwyższenie prędkości transmisji danych,zmniejszenie opóźnieniapoprawę pojemności sieci, czyli zachowanie większej prędkości połączenia przy dużej liczbie użytkowników korzystających jednocześnie z usługi dostępu do internetu.
LTE
[edytuj]Long Term EvolutionZ Wikipedii, wolnej encyklopedii Skocz do: nawigacji, szukajLong Term Evolution – standard przesyłu danych w telefonii komórkowej będący następcą systemów trzeciej generacji, rozwijany przez konsorcjum 3GPP. Głównymi celami nowego standardu jest zwiększenie możliwości telefonii komórkowej poprzez zwiększenie prędkości przesyłania danych, zmiejszenie opóźnień, zwiększenie efektywności spektralnej łączy radiowych, zmiejszenie kosztów transmisji danych, uproszczenie architektury.Interfejs radiowy LTE używa technologii OFDM do transmisji danych od stacji bazowej do telefonu. Transmisja w kierunku przeciwnym (od telefonu w górę) wykorzystuje SC-FDMA (DFTS-FDMA). Jest to jedna z najbardziej widocznych różnic w stosunku do UMTS, który bazuje na WCDMA
WiFI
[edytuj]Wi-FiZ Wikipedii, wolnej encyklopedii Skocz do: nawigacji, szukajWi-Fi określa potocznie zestaw standardów stworzonych do budowy bezprzewodowych sieci komputerowych. Szczególnym zastosowaniem Wi-Fi jest budowanie sieci lokalnych (LAN) opartych na komunikacji radiowej czyli WLAN. Zasięg od kilku metrów do kilku kilometrów i przepustowości sięgającej 300 Mb/s, transmisja na dwóch kanałach jednocześnie. Produkty zgodne z Wi-Fi mają na sobie odpowiednie logo, które świadczy o zdolności do współpracy z innymi produktami tego typu. Logo Wi-Fi jest znakiem handlowym należącym do stowarzyszenia Wi-Fi Alliance. Standard Wi-Fi opiera się na IEEE 802.11.Wi-Fi [ˈwaɪfaɪ] jest znakiem towarowym Wi-Fi Alliance dla certyfikowanych produktów opartych na standardach IEEE 802.11. Ten certyfikat gwarantuje interoperacyjność pomiędzy różnymi urządzeniami bezprzewodowymi.Nazwa Wi-Fi jest rozwijana jako skrót od „Wireless Fidelity”, podobnie jak norma jakości dźwięku Hi-Fi to „High fidelity”. Pomimo że takie rozwinięcie skrótu jest używane oficjalnie przez Wi-Fi Alliance[1][2][3], niektórzy twierdzą, że skrót ten nic nie znaczy[4][5].Wi-Fi bazuje na takich protokołach warstwy fizycznej, jak:DSSS (ang. Direct Sequence Spread Spectrum),FHSS (ang. Frequency Hopping Spread Spectrum),OFDM (ang. Orthogonal Frequency-Division Multiplexing).Sieć Wi-Fi działa w darmowym paśmie częstotliwości od 2400 do 2485 MHz (2,4GHz) lub 4915 do 5825 MHz (5GHz).Wi-Fi jest obecnie wykorzystywane do budowania rozległych sieci internetowych (WAN). Dostawcy usług internetowych (ang. ISP, Internet Service Provider) umożliwiają użytkownikom wyposażonym w przenośne urządzenia zgodne z Wi-Fi na bezprzewodowy dostęp do sieci. Jest to możliwe dzięki rozmieszczeniu w ruchliwych częściach miast obszarów nazywanych hotspotami. W wielu dużych miastach na świecie, jak Seul czy Nowy Jork, znajdują się już setki miejsc, gdzie można uzyskać dostęp do Internetu w ten sposób. Również w Polsce, Rzeszów (ResMAN), Grodzisk Mazowiecki, Krosno (Krosman) udostępniły sieć darmowego internetu.
Pakietowa transmisja danych GPRS szybko zdobyła sobie popularność wsród abonentów telefonii komórkowej. Dzięki szybkim transferom oraz innowacyjnemu sposobowi naliczania opłat GPRS może być nawet, w niektórych przypadkach, alternatywš dla połączeń w sieciach stancjonarnych.
General Packet Radio Service (GPRS) – sposób pakietowego przesyłania danych w sieciach GSM. Oferowana w praktyce prędkość transmisji rzędu 30-80 kb/s umożliwia korzystanie z Internetu lub z transmisji strumieniowej audio/wideo
EDGE
EDGE (skrót od ang. Enhanced Data rates for GSM Evolution) – technologia używana w sieciach GSM do przesyłania danych.Jest ona rozszerzeniem dla technologii GPRS (oprócz nazwy EDGE używa się też terminu EGPRS - Enhanced GPRS), poprawiony został w niej interfejs radiowy, dzięki czemu uzyskano około trzykrotne polepszenie przepływności (w większości obecnych systemów teoretycznie do 236.8 kbit/s) oraz możliwość dynamicznej zmiany szybkości nadawania pakietów w zależności od warunków transmisji.
HSDPA
HSDPA czyli High-Speed Downlink Packet Access, jest to nowy protokół telefonii komórkowej umożliwiający transmisję danych. Jest znany jako technologia 3.5G (G oznacza generację). Zasadniczo, standard zapewni prędkość pobierania dancyh na telefon komórkowy równoważą do ADSL (Asymmetric Digital Subscriber Line) które mamy często w domach, usuwając wszelkie ograniczenia dotyczące korzystania z telefonu komórkowe przez wolne łącze. Jest to następca technologii W-CDMA, lub Wideband Code Division Multiple Access znanego jako technologia 3G. HSDPA zwiększa szybkość transferu danych co najmniej pięć razy w stosunku do W-CDMA. HSDPA można osiągnąć teoretycznie transmisję danych z prędkością 8-10 Mb / s (megabitów na sekundę). Dzięi HSDPA przesyłane mogą być dowolne dane to największe korzyści odniosą aplikacje o wysokich wymaganiach transferu danych, w szczególności używające strumieniowene wideo i muzykę.HSDPA to ulepszona wersja W-CDMA przy użyciu różnych technik modulacji i kodowania. Tworzy nowy kanał w W-CDMA nazwie HS-DSCH lub High Speed Downlink. Ten kanał wykorzystuje się inaczej niż w przypadku innych kanałów i pozwala na pobieranie danych z większą prędkością. Ważne jest, aby pamiętać, że kanał jest używany tylko do pobierania danych. Oznacza to, że dane są przesyłane od źródła do telefonu. Nie jest możliwe, aby przesłać dane z telefonu do źródła przy użyciu HSDPA. Kanał jest dzielony między wszystkich użytkowników/aplikacje na telefoni, co pozwala wybrać sygnały radiowe, które mają być wykorzystywane najskuteczniej dla najszybszego pobierania.Powszechna dostępność HSDPA wymaga czesu i na dzień dzisiejszy nie została osiągnięta. Większość krajów nie posiada szerokiej sieci 3G na całym terytorium kraju. Wielu dostawców usług telefonii komórkowej pracuje intensywnie, żeby wdrożyć sieci 3G, które mogą być uaktualnione do 3.5G, gdy popyt na rynku na tego typu usługi pojawi się. Istnieją wcześniejsze wdrożeia tej usługi z prędkością znacznie niższa niż teoretycznie możliwa. Wczesne wdrożenia osiągają prędkość 1,8 Mb / s, a nowesze do 3.6Mbps.Długoterminowy sukces HSDPA jest niepewny, ponieważ nie jest ona jedyną technologią alternatywmą dla wysokich prędkości transmisji danych. Standardy takie jak CDMA2000 1xEV-DO i WiMax są potencjalnymi konkurentami w szybkiej transmisji danych. Ponieważ HSDPA jest rozszerzeniem W-CDMA, to jest mało prawdopodobne, aby odniesło sukces w miejscach, gdzie W-CDMA nie zostało spopularyzowane. W związku z tym ewentualny sukces HSDPA 3.5G jako standardu najpierw zależy od wprowadzenia W-CDMA 3G jako standardu. Browse
HSUPA
Skocz do: nawigacji, szukajHSUPA (High Speed Uplink Packet Access) – funkcjonalność sieci komórkowych budowanych w standardzie UMTS umożliwiająca przesyłanie danych z terminala do sieci z przepływnością 5,76 Mbit/s (jest to wartość maksymalna, opisana w specyfikacji 3GPP, tylko niektóre sieci, w których zaimplementowano tę technologię, umożliwiają taki transfer). Pierwsze usługi bazujące na tej technologii uruchomiono na początku 2007 roku. W lutym 2008 była ona dostępna w 28 sieciach (w 24 krajach)[1].HSUPA jest elementem ewolucji sieci komórkowych budowanych w standardzie UMTS. Specyfikacje 3GPP w rewizji R99 opisują interfejs radiowy WCDMA. W roku 2002 opublikowano specyfikacje w rewizji R5, które uwzględniały nowy sposób przesyłania danych z sieci do terminala (HSDPA), dzięki któremu znacznie ulepszono transfer i zoptymalizowano wykorzystanie zasobów radiowych. W 2004 roku 3GPP opublikował specyfikacje w rewizji R6, które opisały HSUPA jako technologię, która usprawnia przesyłanie danych z terminala do sieci. Obie funkcjonalności (HSDPA i HSUPA) bazują na zdefiniowanym wcześniej interfejsie WCDMA i są określane wspólnie jako HSPA (High Speed Packet Access).
HSPA
HSPA+, znany również jako Evolved High-Speed Packet Access to standard bezprzewodowej komunikacji szerokopasmowej określonych w sieci 3GPP Release 7. Technologia zapewnienie mobilny dostęp do internetu z szybkością dosyłową do 56 Mb/s oraz wysyłanie do 22 Mb/s. Jest to połączenie wykorzystywane obecnie przez operatorów komórkowych technologii mobilnego dostępu do internetu HSDPA (High Speed Download Packet Access, czyli szybka transmisja pakietowa do klienta) oraz HSUPA (High Speed Uplink Packet Access, czyli szybka transmisja pakietowa od klienta). HSPA+ = HSDPA + HSUPA. W przyszłości prędkość pobierania danych ma wzrosnąć do 168 Mbit/s przy użyciu wielu przekaźników.Zastosowanie nowej technologii umożliwiło:podwyższenie prędkości transmisji danych,zmniejszenie opóźnieniapoprawę pojemności sieci, czyli zachowanie większej prędkości połączenia przy dużej liczbie użytkowników korzystających jednocześnie z usługi dostępu do internetu.
LTE
[edytuj]Long Term EvolutionZ Wikipedii, wolnej encyklopedii Skocz do: nawigacji, szukajLong Term Evolution – standard przesyłu danych w telefonii komórkowej będący następcą systemów trzeciej generacji, rozwijany przez konsorcjum 3GPP. Głównymi celami nowego standardu jest zwiększenie możliwości telefonii komórkowej poprzez zwiększenie prędkości przesyłania danych, zmiejszenie opóźnień, zwiększenie efektywności spektralnej łączy radiowych, zmiejszenie kosztów transmisji danych, uproszczenie architektury.Interfejs radiowy LTE używa technologii OFDM do transmisji danych od stacji bazowej do telefonu. Transmisja w kierunku przeciwnym (od telefonu w górę) wykorzystuje SC-FDMA (DFTS-FDMA). Jest to jedna z najbardziej widocznych różnic w stosunku do UMTS, który bazuje na WCDMA
WiFI
[edytuj]Wi-FiZ Wikipedii, wolnej encyklopedii Skocz do: nawigacji, szukajWi-Fi określa potocznie zestaw standardów stworzonych do budowy bezprzewodowych sieci komputerowych. Szczególnym zastosowaniem Wi-Fi jest budowanie sieci lokalnych (LAN) opartych na komunikacji radiowej czyli WLAN. Zasięg od kilku metrów do kilku kilometrów i przepustowości sięgającej 300 Mb/s, transmisja na dwóch kanałach jednocześnie. Produkty zgodne z Wi-Fi mają na sobie odpowiednie logo, które świadczy o zdolności do współpracy z innymi produktami tego typu. Logo Wi-Fi jest znakiem handlowym należącym do stowarzyszenia Wi-Fi Alliance. Standard Wi-Fi opiera się na IEEE 802.11.Wi-Fi [ˈwaɪfaɪ] jest znakiem towarowym Wi-Fi Alliance dla certyfikowanych produktów opartych na standardach IEEE 802.11. Ten certyfikat gwarantuje interoperacyjność pomiędzy różnymi urządzeniami bezprzewodowymi.Nazwa Wi-Fi jest rozwijana jako skrót od „Wireless Fidelity”, podobnie jak norma jakości dźwięku Hi-Fi to „High fidelity”. Pomimo że takie rozwinięcie skrótu jest używane oficjalnie przez Wi-Fi Alliance[1][2][3], niektórzy twierdzą, że skrót ten nic nie znaczy[4][5].Wi-Fi bazuje na takich protokołach warstwy fizycznej, jak:DSSS (ang. Direct Sequence Spread Spectrum),FHSS (ang. Frequency Hopping Spread Spectrum),OFDM (ang. Orthogonal Frequency-Division Multiplexing).Sieć Wi-Fi działa w darmowym paśmie częstotliwości od 2400 do 2485 MHz (2,4GHz) lub 4915 do 5825 MHz (5GHz).Wi-Fi jest obecnie wykorzystywane do budowania rozległych sieci internetowych (WAN). Dostawcy usług internetowych (ang. ISP, Internet Service Provider) umożliwiają użytkownikom wyposażonym w przenośne urządzenia zgodne z Wi-Fi na bezprzewodowy dostęp do sieci. Jest to możliwe dzięki rozmieszczeniu w ruchliwych częściach miast obszarów nazywanych hotspotami. W wielu dużych miastach na świecie, jak Seul czy Nowy Jork, znajdują się już setki miejsc, gdzie można uzyskać dostęp do Internetu w ten sposób. Również w Polsce, Rzeszów (ResMAN), Grodzisk Mazowiecki, Krosno (Krosman) udostępniły sieć darmowego internetu.
